Bye Bye, San Jose

Opzicht is er deze week weinig gebeurt maar toch een nieuwe blog!

Deze week ben ik nog een week langer in San Jose gebleven. Dit niet omdat ik dit wilde maar meer omdat ik dit moest…. Ik zou vorig weekend richting San Isidro del general vertrekken maar helaas was de weg door de regenval gebroken. Waardoor ik niet weg kon! Ik baalde natuurlijk als een stekker, maar ben wel nog een extra weekje naar school geweest. Ik heb mij erbij neergelegd, dit is nou eenmaal het risico van het reizen.

Nu was ik vast beraden dit weekend wel te gaan en ga ik morgen vroeg San Jose dan ook werkelijk verlaten. Ik heb hier enorm veel geleerd en ben van Spaans principiante I (beginner, zero Spaans) naar Intermedio I (basis, verleden/tegenwoordige/toekomstige tijd) gegaan. Met dank aan CRLA (Costa Rica Language Academie) en wat heb ik een plezier gehad. CRLA is een geweldige school. Er is altijd iemand om mee te praten mocht het niet zo lekker gaan. Ik heb enorm veel mensen ontmoet en ervaringen om gedaan. Niet alleen mijn Spaans is erop vooruit gegaan maar ook mijn Engels. Mensen ontmoet vanuit allerlei landen. gedanst, gekookt en conversatie lessen gehad. Ik wil voornamelijk bedankt zeggen tegen Sarah, een van mijn beste vriendinnen hier. Ik ken haar nu pas 3 weken maar wat hebben wij een plezier gehad! Zeker de moeite waard om haar op te zoeken in Oostenrijk.

Natuurlijk heeft mijn Mamma Tica ook ervoor gezorgd dat ik hier op mijn gemak voelde. Ik heb respect voor haar, elke dag keihard aan het werk en ook nog thuis voor studenten zorgen. Ze heeft goed voor mij gezorgd en ik zal haar niet meer vergeten.

zoals ik al eerder zei is de weg afgebroken door heftige regenval. Nu is het vrij normaal voor oktober dat het elke dag keihard regent (het regent pijpenstelen is er niks bij) maar helaas is vorig weekend storm Nate over het land geraasd. Hierdoor zijn veel mensen alles kwijt geraakt, huizen vol water en krokodillen op straat en in de huizen. Ik heb mij nooit eerder beseft dat ik zo bang ben voor krokodillen. Je hoort dit soort dingen wel vaker op het nieuws maar om opeens zo dichtbij te zijn is toch wel even wat anders… op het nieuws zie je verschrikkelijke beelden. Mijn gedachten zijn bij alle mensen die familieleden hebben verloren (7 doden) en die alles kwijt zijn.

Ik ben benieuwd, hoe ik al mijn spullen mee terug ga nemen naar Nederland. Niet dat ik zoveel gekocht heb maar op een of andere manier kreeg ik vandaag mijn koffer nauwelijks dicht. Hoe kan het toch dat een jurkje, schoolboeken en wat souvenirs opeens zoveel ruimte innemen? Gelukkig kreeg ik hem naar anderhalf uur spullen pakken en duizenden keren alles erop nieuw instoppen, eindelijk mijn koffer dicht….

Ik ben er klaar voor om mijn steentje (hoe klein dan ook) aan de wereld bij te dragen in San Isidro del General. Tot over 6 weken San Jose!