Travel is the best way to learn

Bijna 2 weken voorbij en er is veel veranderd. Niet alleen aan mijn situatie maar ik heb veel geleerd.

In week 2 van mijn tijd in San Isidro, kwam ik nog steeds niet uit mijn dipje. Hoewel ik van te voren wist dat er een dipje zou komen, kwam het toch onverwacht. Heimwee elke dag en het liefst ging ik naar huis. Ik geloof dat het een combinatie was van meerdere dingen. Niet alleen het project, en sociale druk maar ik geloof ook dat het te maken had met het feit dat ik mij moest inschrijven voor de theaterscholen. De theaterscholen zijn erg vroeg met de inschrijvingen en ik merk dat ik daar helemaal niet nu aan wil denken. Alhoewel week 2 veel beter ging als week 1 in San Isidro, bleef ik een beetje hangen in negativiteit en dat helpt niet.

Tijd voor verandering! Zoals ik al eerder van paps en mams leerde dat negativiteit geen zin heeft en omdenken belangrijk is. Lukt dat lang niet altijd om toe te passen. Goed moment om daar verder aan te werken. Zo praatte ik met een aantal meiden van het project over hoe ik mij voel, ging er meer op uit dan alleen binnen blijven en probeerde ik ook meer contact te krijgen. Ik ontmoet locals waarmee ik optrek en ik leer de meiden van het project beter kennen. Betekent niet dat ik het met iedereen kan vinden maar dat kan ook niet. Er zijn altijd wel mensen met wie je het niet zo goed kan vinden.

Ondanks dat het nu beter gaat en ik niet elke dag meer heimwee heb. Blijf ik het project niet leuk vinden. Het is een goed project daar niet van, maar ik denk dat het deels te maken heeft met het feit dat ik het zo anders had verwacht. Ik zat al langer na te denken om in elk geval de laatste 2 weken hier, een ander project te gaan doen. Zo zat ik op woensdag ochtend op een project genaamd La Carpa (de tent). We werken hier met dakloze mensen en hoewel het best leuk kan zijn, vervelen we ons de meeste van de tijd. Dat gold voor mij ook op woensdagochtend. Ik zat een van de blauwe stoelen, een beetje voor mij uit te staren en bedacht mij dat ik zo absoluut niet de reis niet wilde afsluiten. Ik kwam meteen in actie en heb Lorenzo (begeleider vanuit CRLA) gebeld om een ander project af te sluiten. Nu is er helaas nog steeds geen duidelijkheid over welk project. Zodra er meer duidelijkheid is laat ik het weten!

Ik had het in het begin al over leren. Nu roept iedereen altijd wel dat je enorm veel leert op een reis. Alleen tot nu toe had ik er nog niet zoveel van gemerkt. Waarschijnlijk omdat ik er nog niet over na gedacht had. Alleen het feit al dat ik als 17 jarige hier in mijn eentje rondloop, is een leerpunt. Niet dat ik mezelf nu erg volwassen vind (ben ik ook niet) maar ik merk wel dat 3 maanden zonder ouders en familie op mijn leeftijd erg lang is. Hoewel ik van te voren heel stoer riep dat ik 4 maanden zou gaan, ben ik blij om over 3,5 week weer met voeten op Nederlandse bodem te staan. Niet alleen dat, ik word zonder ouders nog zelfstandiger. Keuzes maken heb ik altijd al lastig gevonden en als kind maken je ouders voor jou de meest grote keuzes. Nu ik 17 ben, ben ik oud en (hopelijk) wijs genoeg om dat zelf te doen. Ik heb een hekel aan keuzes. Hoewel ik in het begin van mijn reis mama nog wel wilde bellen voor keuzes, probeer ik het nu zelf te doen. Ik bepaal tenslotte zelf wat ik uiteindelijk wil met mijn leven. Zo heb ik ook geleerd, hoe belangrijk het is om te praten als je je niet zo lekker voelt. Aan te geven wat je nodig hebt. Net zoals de rust nemen om dingen te doen en te bedenken in de plaats van alles maar snel te doen. Ik merk nu ik meer tijd heb, dat ik nog wel eens te snel wil gaan. Dat is helemaal niet nodig. Nu kan werk ik er hier al aan, maar voor mij een goed leerpunt is om eenmaal thuis de balans te vinden tussen rust/niet te snel gaan en een druk leventje. Een ding is zeker, ik hou van mijn drukke leven dat ik in Nederland had. Hier heb ik enorm veel tijd en goed moment om tot rust te komen, alleen het zorgt ook voor verveling. Hopelijk geeft mijn nieuwe project, meer werk en iets minder vrije tijd. ( bijna 4 dagen weekend is wel beetje lang). Zo kan ik nog meer dingen op noemen maar de meeste leerpunten zullen eenmaal thuis pas doordringen.

Nu even iets meer over het project. Ik mag het dan niet een super geweldig project vinden om in te werken, het verdient wel aandacht. Het is namelijk wel een goed project. Mijn project kent een week schema met verschillende projecten waar we wekelijks naar toegaan. Ik zal even wat meer uitleg geven over de verschillende projecten.

Op dinsdag staat Hogar Heinz op het programma, Hogar Heinz is een weeshuis/tehuis voor tienermeisjes met een moeilijk verleden. De meeste meisjes zijn zwanger geweest of hadden moeilijk heden met bijvoorbeeld drugs. Ik ben hier nog nooit geweest aangezien we meestal Yoga doen met de meisjes en dat niet mogelijk is met mijn heupblessure.

Woensdag is altijd een drukke dag met enorm veel dingen. S’ochtends gaan we naar La Carpa (de tent). Al eerder vermeld is dit een plek waar dakloze mensen naar toe kunnen. Ze krijgen hier 3 maaltijden, kunnen douchen, kleding wassen, tandenpoetsen, wc’s gebruiken en ze hebben hier tijdsvermaak. Helaas is het er meestal niet zo druk op het tijdsvermaak moment. Meestal gaan we daarom met ze verven, domino spelen (zijn ze gek op), schoonmaken of noem het maar op. ik vind het niet super erg om hier heen te gaan omdat het zo verschilt van de andere projecten.
Dan hebben we Pueblo Nuevo, een prachtige plek in de bergen. Dit project is een part van het schoolrooster van de kinderen daar. De kinderen die komen zijn rond de 8/9 jaar en meestal doen we een hoop renspellen en een beetje acrobatics. De les geven we op een voetbalveld en het is best aardig. Ik houd ervan om met jongere kinderen te werken.

In combinatie met Pueblo Nuevo hebben we Palmital. Palmital is een project met tieners tussen de 12 en 17 jaar. Er komen niet super veel mensen en ik vond het daarom de laatste keer niet zo super leuk. Het hoofddoel is hier wel circus en aangezien ik niet super ben met circus vind ik het een van de mindere projecten.

Dan hebben we in de avond Hogar para ninas (er moet zo’n raar ~ op de n maar ik krijg het niet voor mekaar) dit is het meisjes weeshuis. Als ik eerlijk ben vind ik dit het moeilijkste project. Bijna alle meisjes die daar wonen zijn verstoten door hun eigen ouders. De leeftijden hier gaan van 2 jaar tot 18. Gelukkig zijn de meisjes altijd heel blij als we komen. De groep is vaak rumoerig maar het gaat.

Op donderdag hebben we entrenamiento (training) dit is een training voor de onszelf. We leren elkaar dingen en het verschild dus per week. Deze week hebben we acteren gedaan, omdat ik dat graag wilde. Zo heb ik een les in elkaar gezet en ik vond het super leuk om te doen. Gelukkig vond de rest dat ook dus dat was fijn om te horen!

Verder hebben we op donderdag La guerria, mijn lievelingsproject. La guerria is een training op een school en eigenlijk de enige training waar ik de kans kreeg om mijn Acting skills erin te gooien. De kinderen zijn enorm leuk en na mate je vaker komt beginnen ze je te herkennen en word je overladen met knuffels. Ook hier spelen we veel spelletjes met ze en doen we een deel circus.

Dan hebben we op vrijdag nog een keer la Carpa en Hogar Gunther. Hogar Gunther is het tehuis voor jongens. Hier wonen dus jongens met een moeilijk verleden. Ik vind dit het minst leuke project. Ik ben er een keertje geweest en het is lastig om wat te doen. De les word gegeven in het huis waar de jongens ook wonen. Dit zorgt ervoor dat de jongens eigenlijk een beetje hun eigen gang gaat en niemand echt meedoet met de training. Het zal ook deels aan ons liggen maar vandaar dat ik niet super vind om ernaar toe te gaan.

Dan hebben we nog La casita. Dit is een huis opgericht door een oud vrijwilliger en dit is een plek waar kinderen kunnen komen om te bakken, knutselen, voetballen en van alles en nog wat. Helaas komt er bijna niemand en zijn we er meestal voor niks.

Dit is dus een beetje wat we zo doen in de week. Opzicht niet verkeerd maar door mijn weinig ervaring met Circus, gaat het lesgeven moeilijk en sta ik meestal niks te doen. Het zou kunnen dat het deels bij mij ligt maar het blijft lastig.

Verder zijn we afgelopen weekend met de hele groep naar Longomae afgereisd. Een prachtige plek, waar we hebben gezwommen, en door de wildernis zijn gelopen. Daarnaast zijn we op bezoek geweest in een ander vrijwilligerswerk project. Dit project zorgt voor het stadje en de mensen daar. Er worden activiteiten georganiseerd en er word geholpen met van alles en nog wat. Het mooiste was de rivier. Het was koud maar wel enorm mooi en ook verfrissend.

Al met al ik ben niet ontevreden maar ik kijk er naar uit om weer terug te komen